Tussen de groentebedden en het gazon is vorig jaar spontaan wilde marjolein opgekomen. Het is blijkbaar een ideaal plekje voor deze soort, want de planten groeien en bloeien geweldig. Maar voor ons is het iets minder ideaal, want de planten zitten de kiemende groenten in de weg en ze vormen een hindernis bij het grasmaaien. Nu hebben we besloten de marjolein te verplaatsen naar een ander zonplekje. Voor we gaan spitten, heb ik de planten eerst gekortwiekt. En die oogst moet natuurlijk volledig benut. Voor de meeste kruiden is de beste manier om ze te preserveren drogen.
In veel van mijn kruiden- en tuinboeken schrijven ze dat je kruiden kunt drogen in de oven. Dat moet dan op lage temperatuur, liefst met de deur open en het duurt uren. Wat een energieverspilling! Vorig jaar ontdekte ik dat er ook speciale droogovens zijn. Ik las een boel online recensies en maakte een keuze. Maar de gewenste droogoven bleek in de webwinkels niet meer op voorraad te zijn. En door corona kwam er ook geen nieuwe voorraad uit Amerika binnen. Uiteindelijk ben ik teruggevallen op de eeuwenoude beproefde methode van drogen aan de lucht.
In de Groene Postzegel hadden we een soort zoldertje. Daar had ik een drooglijn voor kruiden die je in bosjes kon hangen en ook een droogrek voor kleine losse plantendelen. Het droogrek was een oude schilderijlijst met een stuk gaas erover. De mazen lieten de lucht door, maar ze waren zo fijn dat je er ook kleine dingen op kon drogen.
In onze huidige woning was het flink zoeken naar een goede ruimte om planten te drogen. Wat je nodig hebt is een plek met goede ventilatie en geen direct zonlicht. Uiteindelijk viel de keuze op het halletje aan de noordkant van het huis. Voor het droogrek is geen plek meer, maar ik heb nu wel een lange drooglijn van een meter of twee. Klaar voor de productie van de wintervoorraad brandnetelthee en muntthee.
