De meeste groenten zijn hongerige planten. Als je ze in de volle grond zaait en je hebt vruchtbare grond, dan komen ze niet gauw iets tekort. Maar in een pot kunnen ze de voedingsstoffen best snel opgebruiken. De planten in mijn kas groeien allemaal in potten. Als potgrond gebruik ik zelfgemaakte compost.
Mijn man heeft twee jaar geleden deze geweldige compostbakken gemaakt. Met dank aan Backyard Feast voor het ontwerp van The Ultimate Compost Bin. Het systeem werkt supergoed! We gooien er tuinafval en plantaardig keukenafval in. Zelfs eierschalen. Als het warm weer is, slinkt de inhoud best snel. Na een half jaar schept Riemer de inhoud van de eerste bak om in de tweede. Als de compost klaar is, gaat het in de derde bak. Deze lente hadden we een halve kuub compost. Er zitten nog wel wat takken in die niet zijn gecomposteerd, maar de rest is mooi verteerd en ruikt lekker naar aarde. Ik heb alle potten in de kas kunnen vullen, wat planten in de tuin kunnen mulchen en nóg is er een kwart kuub compost over.
De compostbakken staan in de schaduw, en worden waarschijnlijk mede daardoor niet heet genoeg om onkruidzaden te doden. In de tomatenpotten komt daardoor ook wat onkruid op. Dat vind ik niet zo erg. Als het woekeraars zijn, dan pluk ik ze er wel uit. De zaaigrond voor de groenten in de kas heb ik dit jaar bij ons plaatselijke tuincentrum gekocht. Het is biologische aarde, maar ook daar zit helaas turf in. Voor turf worden waardevolle veengebieden vernield. Daarom wil ik het eigenlijk niet meer gebruiken. Maar als ik onze eigen compost als zaaigrond gebruik, dan gaan de onkruidzaden concurreren met de groentekiemen. Ik heb nog een paar potgrondzakken die inmiddels leeg zijn. Misschien kan ik die vullen met een mengsel van compost en zand uit de tuin en dan een paar dagen in de volle zon leggen om de zaden te doden? Dat ga ik proberen als mijn huidige voorraad zaai- en stekgrond op is.
Na een paar maanden begonnen sommige groenten in de kas er toch een beetje zielig uit te zien. De tomaten en jonge kooltjes konden wel wat extra mest gebruiken. Daarvoor hoefde ik niet naar het tuincentrum. Want als je de juiste onkruiden in de tuin hebt, of ergens in de buurt kunt plukken, heb je alle ingrediënten in huis om zelf plantenvoeding te maken. Dus dat heb ik gedaan.
Recept
Plantaardige gier is heel makkelijk te maken. Waarschijnlijk moet je, net als ik, twee verschillende soorten brouwen. Bladgroenten maken meer blad als ze een stikstofrijke voeding krijgen. Dat kun je maken van brandnetels. Maar vruchtgewassen zoals tomaten hebben extra fosfor en kalium nodig om veel vruchten te produceren. Daarvoor kun je smeerwortelgier maken. Pluk een hoop brandnetel- of smeerwortelbladeren. Knip ze in stukken. Doe ze in een oude pan of emmer met deksel en vul met water uit de regenton tot alle bladeren onder water staan. Doe het deksel erop en zet het geheel een paar weken in de zon. Af en toe roeren. Na een poos gaan de bladeren rotten en héél erg stinken. Zeef de gier of schep de grove plantenresten eruit, en giet hem in oude flessen. De grove delen kunnen in de compostbak. Om de gier te gebruiken moet je hem verdunnen met 10 delen water voor elk deel gier. Dat is heel belangrijk: pure gier is veel te heftig voor je planten!
Waarschuwing
Plantaardige gier is heel aardig voor je planten, maar niet voor je neus! Het heet niet voor niets gier. Zodra je de pan of emmer open doet, verspreidt de stank zich door je tuin. Nadat je de gier op de planten hebt gegoten, blijft de mestgeur nog wel een paar uur hangen. Ga dus niet gieren als je vlak daarna nog buiten wilt eten of visite krijgt! Als je de gier op je vingers krijgt, gaat de geur er niet gemakkelijk af. Ik voed de planten meestal aan het begin van de avond. Toen ik eens wat gier op mijn handen kreeg, heb ik ze schoongescrubd met zeep en koffiedik (tip!), maar zelfs dat hielp niet genoeg. Pas de volgende ochtend was de mestlucht helemaal verdwenen.
